Plumbi që “foli” më fort se drejtësia

Në sallën ku qytetarët kërkojnë zgjidhje, sot u dha një mesazh i frikshëm: Elvis Shkëmbi qëlloi me armë brenda Gjykatës së Apelit dhe vrau gjyqtarin Astrit Kalaja. Në të njëjtën ngjarje mbetën të plagosur Rakip dhe Ervis Kurtaj, paditësit në një proces pronësie që përfshinte babain e autorit. Të dy janë jashtë rrezikut për jetën. Autori u shoqërua në polici, arma u sekuestrua.
Por më shumë se një vrasje, kjo ishte një shpërthim i dhimbshëm i një zemërimi të grumbulluar për vite.

Një odise që nuk u dëgjua
Familja Shkëmbi, babë e bir, ka pasur një histori të gjatë për një pronë të pretenduar, e denoncuar në media, e ndjekur nëpër institucione, por që kurrë nuk mori një zgjidhje. Ata nuk janë figura të krimit. Janë njerëz që kanë kërkuar, kanë bërë dokumente, kanë dalë publikisht dhe sërish kanë mbetur pa përgjigje.

Sot, djali reagoi në mënyrën më të gabuar të mundshme, por ai nuk shpërtheu nga hiçi.

Shpërtheu nga një proces i gjatë mohimi, injorimi dhe dështimi institucional.

Kur drejtësia nuk vret me plumba, por me harresë
Në Shqipëri, padrejtësia nuk të vret menjëherë. Të zvarrit. Të lodh. Të detyron të endesh si lypës për të drejtën tënde. Të bën të dyshosh te çdo vendim, te çdo shkresë, te çdo premtim.

Deri kur, një ditë, njeriu nuk ka më besim, as durim, as frenë.

Dhe atëherë, edhe pa të drejtë, edhe pa arsye, merr armën në dorë.

Shteti që nuk mbrojti veten as qytetarin
A ka përgjegjësi Elvis Shkëmbi? Po. Por pyetja më e madhe është: A ka përgjegjësi sistemi që e shtyu deri në atë pikë?

Si futet një armë në një institucion të drejtësisë? Ku janë masat e sigurisë? Kush e njohu si rast të rrezikshëm? Pse nuk u parandalua?

Gjykatat në këtë vend nuk janë më vend ku mbyllen konfliktet. Janë kthyer në vend ku ato zvarriten, ndizen, acarrohen, dhe herë pas here, shpërthejnë.

Kjo nuk ishte thjesht një vrasje.

Kjo ishte një kambanë alarmi.

Që tregoi se, nëse shteti nuk i jep zgjidhje qytetarit të dëshpëruar, atëherë çdo qytetar mund të bëhet kërcënim, me arsye ose pa të drejtë.

Jo sepse duan të vrasin. Por sepse nuk shohin më asnjë rrugë tjetër për të marrë atë që u takon.

BalkanWeb