Një studim i ri astronomik sugjeron se Toka një ditë mund të nxirret nga sistemi diellor, jo nga plakja e Diellit, por nga trajektorja e paparashikueshme e një ylli mashtrues . Ndërsa një skenar i tillë zhvillohet gjatë miliarda viteve, studiuesit tani po modelojnë se sa shumë këta ndërhyrës kozmikë mund të destabilizojnë orbitat planetare – dhe gjetjet nuk janë aspak qetësuese.
Si fluturimet yjore prishin orbitat planetare
Tradicionalisht, simulimet e evolucionit të sistemit diellor e kanë konsideruar atë si një sistem kryesisht të izoluar. Megjithatë, Rruga e Qumështit është plot me yje, disa prej të cilëve kalojnë në mënyrë të rrezikshme afër fqinjësisë sonë. Këto kalime yjore, megjithëse zakonisht të parëndësishme, mund të kenë efekte të thella në ekuilibrin delikat gravitacional që i mban planetët në vend.
Një studim i ri i botuar në revistën Icarus e shqyrton këtë mundësi duke përdorur 2,000 simulime të kryera përmes Sistemit Horizons të NASA-s , një mjet gjurmimi shumë i saktë nga Grupi i Dinamikës së Sistemit Diellor. Duke futur yje që kalojnë pranë në këto modele, shkencëtarët zbuluan se takime të tilla mund ta ulnin stabilitetin afatgjatë të sistemit diellor me rreth 50% . Kjo paqëndrueshmëri nuk është uniforme në të gjithë planetët, dhe disa janë më të prekshëm se të tjerët.
Mërkuri mund të jetë vrasësi i heshtur i Sistemit tonë Diellor?
Midis të gjithë planetëve, Mërkuri dallohet si më i paqëndrueshmi. Orbita e tij është tashmë subjekt i rritjes së ekscentricitetit, që do të thotë se bëhet më eliptike me kalimin e kohës. Kjo paqëndrueshmëri natyrore rrit mundësinë e përplasjes së Mërkurit me Venusin ose të zhytjes në Diell. Prania e një ylli mashtrues aty pranë vetëm sa e amplifikon këtë rrezik.
Siç sugjerojnë simulimet, Mërkuri humbet shpesh në këto skenarë, së bashku me Marsin, i cili gjithashtu përballet me një rrezik relativisht të lartë të nxjerrjes nga planeti. Edhe Plutoni , megjithëse tani klasifikohet si një planet xhuxh, ka një shans prej 3.9% për t’u hedhur plotësisht jashtë sistemit diellor. Ndërsa Toka tregon një shkallë më të ulët të paqëndrueshmërisë në këto simulime, orbita e saj bëhet gjithnjë e më e ndjeshme nëse një planet tjetër – i destabilizuar nga një fluturim yjor pranë – përplaset me të ose ndryshon trajektoren e tij.
Kaosi Yjor kundrejt Kaosit të Brendshëm: Cili është më i Dhunshëm?
Studimi bën një dallim të qartë midis dy llojeve të paqëndrueshmërive orbitale: ato të gjeneruara nga brenda Sistemit Diellor dhe ato të shkaktuara nga ndikimet e jashtme yjore. Sipas studiuesve, “natyra e paqëndrueshmërive të shkaktuara nga yjet është më e dhunshme sesa ato të shkaktuara nga brenda”. Në rastin e fluturimeve yjore, planetë të shumtë shpesh humbasin , me rezultate të tilla që ndodhin rreth gjysmën e kohës. Në të kundërt, kaosi i shkaktuar nga brenda rrallë çon në të njëjtin nivel të përçarjes planetare.
Një zbulim i habitshëm nga studimi është se shanset e Tokës për paqëndrueshmëri orbitale të shkaktuar nga takimet yjore të jashtme janë qindra herë më të larta nga sa besohej më parë – një zbulim që ripërcakton ndjeshëm mënyrën se si shkencëtarët e shohin stabilitetin afatgjatë të sistemeve planetare.
Një Vështrim i Qartë në Lagjen Kozmike
Edhe pse këto ngjarje parashikohet të zhvillohen gjatë pesë miliardë viteve të ardhshme , studimi shton një shtresë tjetër të cenueshmërisë ekzistenciale në perspektivën tonë kozmike. Toka mund të mos ketë nevojë të presë që Dielli të bëhet një gjigant i kuq për t’u përballur me fundin e saj. Një yll i rastësishëm në fushë, që lëviz shumë afër për t’u ndjerë rehat, mund të jetë i mjaftueshëm për ta dërguar planetin tonë të lundrojë nëpër boshllëkun e ftohtë dhe të zbrazët të hapësirës ndëryjore.
(A.A/)
and then